-"Jeśli kiedykolwiek się zgubisz, podążaj za muzyką... Gdy stanie się wyraźna, znajdziesz mnie na pewno". Tak właśnie powiedziałaś mi, kiedy byłem jeszcze mały, pamiętasz? - odezwał się nagle Orlé, Kate podniosła wzrok i ujrzała go opartego o drzewo. Niech to szlag, musiała być za głośno.
-Przeklinam ten dzień, od tamtej pory nie mogę się od ciebie opędzić. Zresztą cały czas płakałeś, musiałam zrobić coś, byś wreszcie siedział cicho - wyprostowała się opierając swój ciężar na wyrzeźbionym patyku. Znowu będzie musiała wrócić z nim do domu, ta zabawa w chowanego okazała się stanowczo za krótka.
